کد مطلب:28817 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:115
آن كس كه با شما پیروز شود، با تیر شكسته پیروز شده است! نه هنگام فراخوان برای یاری، آزاد مردانید و نه در هنگامه رهایی، برادرانی قابل اطمینان. إنّا للَّه وإنّا إلیه راجعون! از سوی شما گرفتار چه چیزهایی شده ام! كورانی هستید كه نمی بینید، لال هایی كه سخن نمی گویید، كرهایی كه نمی شنوید. إنّا للَّه وإنا إلیه راجعون![1]. 2764. امام علی علیه السلام: امّا بعد؛ ای كوفیان! آیا هرگاه طلیعه ای از طلایه های سپاه شامْ روی آوَرَد، هر كس در به روی خود می بندد و به خانه اش می خزد، آن گونه كه سوسمار به لانه اش و كفتار ذلیل به كُنامش می خزد؟ اُف بر شما كه از شما چه ها دیدم! روزی نجوا كنان و روزی دیگر فریادزنان صدایتان كردم، نه برادرانِ روز نجوا بودید، نه یاورانِ هنگام فراخوانی![2]. 2765. امام علی علیه السلام - آن هنگام كه خبر یافت یاران معاویه بر شهر انبار شبیخون زده اند و خود حضرتش پیاده بیرون شد تا به نُخَیله رسید و مردم هم به وی رسیدند و گفتند: ای امیر مؤمنان! ما به جای تو دشمن را می رانیم -: شما از خودتان نمی توانید دفاع كنید، چگونه از دیگران دفاع خواهید كرد؟! اگر مردمْ پیش از من از ستم زمامداران شكایت داشتند، من اكنون چنانم كه از ظلم مردم شكایت دارم. گویا من پیروم و آنان پیشوا، من فرمانبرم و آنان فرمانده![3].
2763. امام علی علیه السلام - از خطبه اش، آن گاه كه مردم از رفتن به جنگ با سپاه معاویه سستی كردند -: ای مردم كوفه! هرگاه شنیدید كه طلیعه ای از طلایه های سپاه شامیان بر شما سایه افكنده، هر كدام از شما به خانه خود خزید و در به روی خود بست، آن گونه كه سوسمار به لانه اش می خزد و كفتار به آشیانه اش! فریب خورده كسی است كه شما فریبش داده باشید.